Ölüm;
Bir gün ansızın, soğuk gelecek
Ne kapıyı tıklatacak
Ne pencere arasından bakacak
Ne de senin onu görecek vaktin olacak...
O (Azrail) geldiğinde sen gitmiş olacaksın
Bir yara açılacak benliğinde
Zihninin hiçbir zaman algılayamadığı,
Bir soruyla gideceksin
Gidişin de hayatın gibi muamma olacak...
Ardında bıraktığın ağıtları duyamayacaksın
Teneşirde bıraktığın mahsumiyetine,
Akıtacak iki damla göz yaşın olmayacak
Giderken tek tabanca olacaksın
Üzerinde fazladan iki metre bez parçası
Giderken '' Elveda'' edemeyeceksin bu kez
En şık elbiselerini giyemeyeceksin
Vedalaşamayacaksın hiç kimseyele
O çok sevdiğin şiirlerinin arasında
'' Elveda gidiyorum, elveda'' yazmayacak
Ve silineceksin zihinlerden zamanla
Olmayacak, bir zamanlar sesinle inleyen evde adın
Olmayacak hiçbir sohbette tadın
Giderken bir hiçliğe kapılkacaksın
Ve bu kez gittiğin yoldan geri dönmeyeceksin
Geri dönmeyeceğini bile, bile gideceksin
Çekip gideceksin işte...
Hiç kimse engel olamayacak
Hiçbir sevda
Hiç bir şiir dünyadatutamayacak seni
Ve hiç kimse alı koyamayacak seni bu yolculuktan
Gözlerini dikip tavanda bir noktaya
Derinden son bir soluk daha alarak
Aynı anda bir doğumla, öleceksin
Şaşırma üşüyecek bedenin, buz keseceksin
Ve kaynar sular bile ısıtamayacak seni
Saadetini bırakıp teneşir taşında gideceksin...
Bir kaç lira borç,
Gideceksin geri gelmeyeceğini bil, bile
Çekip gideceksin işte
Hiç kimse engel olamayacak
Hiç bir sevda
Hiç bir şiir dünyada tutamayacak seni...